...

از دست رفتم
دل باختم به توفان های تابستانی

دلخوشی های کوچک

همین که تو اتوبوس و مترو
یا توی صف صندوق از بوی گند دهن روزه دارن خفه نمی شی
همین که کله سحر با صدای نخراشیده اذان بیدار نمی شی
همین که یواشکی چیزی نمی خوری
همین که تو گرما خودت رو تو چادر چاقچور نمی پوشونی و آماج متلک های کثیف مردان غیور سرزمینت نمی شی
...
همین ها هم خودش یه جوری دلخوشیه

یه جورایی عاشق هوای اینجام
یه دقه آفتابی
یه دقه دیگه بارونی
باد می یاد
آسمون تاریک می شه
باز می شه
آبی یه
آبی
شبا، گاهی سفید می شه
گرماش یه نفس نیست که نفست رو ببره
...
کاش یکی بود باهاش می رفتم موهامو کوتاه کوتاه می کردم