نیست

کاش کسی بود یه سیگار با هم دود می کردیم

آنکه می گوید دوستت می دارم

خنیاگرغمگینی ست

که آوازش را از دست داده است

ای کاش عشق را زبان سخن بود

هزار کاکلی شاد

در چشمان توست

هزار قناری خاموش در گلوی من

عشق را کاش زبان سخن بود

آنکه می گوید دوستت می دارم

دل اندوهگین شبی ست

که مهتابش را می جوید

ای کاش عشق را زبان سخن بود

هزار آفتاب خندان در خرام توست

هزار سناره ی گریان

در تمنای من

عشق را

ای کاش

زبان سخن بود

نو روز یا روز نو

پیشترها نوروز عید بود و با صدای کفش های پاشنه تخم مرغی می یومد
کفشای ورنی آبی که ته پاشنه ش فلزی بود و روی کاشی های راهرو تق تق صدا می کرد
کفشایی که هیچ وقت نمی تونستی تو مدرسه بپوشیشون
عید با صدای نفس زدن گندما از کاسه پشت بخاری می یومد
...
داره نوروز می یاد اما پا برهنه
دیگه صدای پاشو نمی شنوم
دیگه گندما نفس نفس نمی زنن
...