یه جورایی عاشق هوای اینجام
یه دقه آفتابی
یه دقه دیگه بارونی
باد می یاد
آسمون تاریک می شه
باز می شه
آبی یه
آبی
شبا، گاهی سفید می شه
گرماش یه نفس نیست که نفست رو ببره
...
کاش یکی بود باهاش می رفتم موهامو کوتاه کوتاه می کردم

  خیالمون راحت شد
بریم جشن ملی بگیریم
از فردا دیگه گشت ارشاد بهمون توهین نمی کنه
دیگه تورم صفر می شه
از فردا پاسپورت ایرانی حلوا حلوا می شه
دیگه حضانت بچه را می دن به مادر
دیگه زن و مرد برابرن
دیگه کسی سنگسار نمی شه
دیگه دست دزدها رو قطع نمی کنن
دیگه زندانی سیاسی نداریم
دیگه آزادی دین و عقیده بیداد می کنه
دیگه کودک کار نداریم
آزادی حزب ها رو که دیگه نگو
دیگه

رای

ملت قهرمان
به ویژه زنان آزاده ایرانی
بروید به کسی /کسانی رای بدهید که مادرتان را برابر با نصف بیضه شان می دانند

احترام دو طرفه

شعار می دیم باید به عقیده هم احترام بگذاریم
بهم که می رسیم من به احترام تو به خرافاتی که قبول داری چیزی نمی گم
تو هم لطف کن دهن گشادت رو ببند انقدر از خدا،  پیغمبر حرف نزن،  به عقیده من احترام بذار

یادم می ره

دور که می شی
خیلی که دور می شی
همه چیز یه جور دیگه می شه
وقتی همه چیز فشارت می ده در حد له شدن
همه چیز یه جور دیگه می شه


وقتی گفتی دلم برات تنگ شده
تازه به یادت آوردم
یادم نبود که تو هم هستی
وجود داری
راست راستکی هستی


وقتی دور می شی
...

روزمرگی

انگار این عادت  دست انداخته در تار و پود آدمی
و قالی زندگیت را هی می بافد می بافد
گره می زند بر روی یک گره دیگر
و می کوبد
می کوبد و باز می کوبد که گره ها را کنار هم بنشاند

درد

درد جانور عجیبی است
وقتی می آید ، دست بر جاهایی می گذارد که سال ها بود به یادشان نمی آوردی

دوریش یونانی

به صدای باز شدن در سر بر می گردونم
دوبار باید نگاه کنم
انگار همین الان از خانقاه اومده
موهای بلند
سبیل درویشی
و لباس ساده
منتظر بودم یه هو بکشه یا بگه یا حق
...
یونانیه
ولی ته چشماش هم درویشه
...
فرداش که می بینمش سرش رو می ذاره رو کانتر و اشک می ریزه
اگه خودم نبودم دست می انداختم دور شونه اش که می گذره
...
می گه ببخش که گریه کردم
بهش می گم عیب نداره
می گه حالا چی فکر می کنی
می گم فکر می کنم یه جایی یه دلی داری که گرفته
...
دست دراز می کنه دست بدیم
دست می دیم
خیلی محکم و درویش وار